Lees meer
Door samen deel uit te maken van een groep kreeg ik een betere band met mijn moeder. De gesprekken met andere mensen leverden voor ons gesprekstof op, dat ervaar ik met mijn vader ook weer. Alledaagse dingen en herinneringen aan vroeger nodigen uit om verder te praten. Met de andere deelnemers en vrijwilligers bouw je echt een band op. Na het overlijden van mijn moeder ben ik alleen naar het atelier geweest en heb ik veel steun ervaren. We hebben zelfs een app-groep, waarin we ons creatieve werk én lief en leed delen. De aandacht voor elkaar doet zowel de kwetsbare ouderen als de mantelzorgers goed.’
De moeder van Sonja was wel al creatief, zij maakte kaartjes. Voor haar vader was het wel een uitdaging. Alhoewel hij zelf graag met Sonja naar het Atelier wilde, vond hij de eerste twee keer echt wel wennen. Sonja: ‘Inmiddels heeft hij zijn draai gevonden en mist hij het als hij niet kan gaan. Dat we elke week weer wat anders doen, maakt het afwisselend. We schilderen, boetseren, tekenen, doen iets met bloemen en meer. Soms wordt er in alle stilte gewerkt en soms komt iedereen los en zingen we zelfs liedjes. We hebben veel pret. Er zijn geen oordelen waardoor iedereen zichzelf kan zijn. Wat vrijwilliger Fernanda altijd zegt, spreekt mij aan: “We vieren het leven!”’
